به گزارش مشرق، حسین مهدی‌تبار فعال رسانه در تلگرام نوشت:

در ماه‌های اخیر، پرونده جفری اپستین، سرمایه‌دار بدنام آمریکایی که به اتهام قاچاق جنسی و سوءاستفاده از افراد زیر سن قانونی در سال ۲۰۱۹ در زندان به طرز مشکوکی مُرد، بار دیگر به یکی از جنجالی‌ترین موضوعات سیاسی – رسانه‌ای آمریکا تبدیل شده است. این بار اما تمرکز رسانه‌ها بویژه روزنامه وال‌استریت ژورنال بر ارتباط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، با این پرونده، ابعاد جدیدی به این ماجرا بخشیده است.

افشاگری‌های اخیر وال‌استریت ژورنال درباره ارسال یک نامه از سوی ترامپ به اپستین در سال ۲۰۰۳ که حاوی طرحی از یک زن برهنه و متنی با مضمون جنسی است، موجی از واکنش‌ها را برانگیخته و پرسش‌های متعددی را درباره انگیزه‌های پشت پرده این افشاگری‌ها، بویژه نقش روپرت مرداک، مالک وال‌استریت ژورنال ایجاد کرده است. این گزارش به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا وال‌استریت ژورنال این مسیر را در پیش گرفته، چه اسنادی ممکن است در اختیار داشته باشد و انگیزه‌های احتمالی مرداک از ادامه این افشاگری‌ها چیست؟

داستان از جایی آغاز شد که وال‌استریت ژورنال در گزارشی مدعی شد دونالد ترامپ سال ۲۰۰۳ به مناسبت پنجاهمین سالگرد تولد جفری اپستین، نامه‌ای برای او ارسال کرده که شامل طرحی از یک زن برهنه و متنی با مضمون «تولدت مبارک؛ باشد که هر روز راز شگفت‌انگیز دیگری باشد» بوده است. این نامه که به ادعای وال‌استریت ژورنال توسط گزلین ماکسول، از نزدیکان اپستین، در آلبومی جمع‌آوری شده بود، به‌سرعت به تیتر اخبار تبدیل شد. واکنش ترامپ به این افشاگری سریع و خشمگینانه بود. او نه‌تنها این ادعا را رد کرد و گفت هرگز چنین نامه‌ای ننوشته و حتی نقاشی نمی‌کشد، بلکه تهدید کرد شکایتی چند میلیارددلاری علیه وال‌استریت ژورنال و روپرت مرداک، مالک شرکت نیوز کورپ (مالک وال‌استریت ژورنال) مطرح خواهد کرد.

در شبکه اجتماعی تروث سوشال، ترامپ این گزارش را «دروغین، بدخواهانه و افتراآمیز» خواند و اعلام کرد از داو جونز (ناشر وال‌استریت ژورنال) و ۲ روزنامه‌نگار این گزارش، خدیجه صفدر و جوزف پالازولو شکایت خواهد کرد اما آنچه این ماجرا را پیچیده‌تر کرد، ادامه افشاگری‌های وال‌استریت ژورنال بود. این روزنامه بعدا گزارش داد نام ترامپ چندین بار در اسناد وزارت دادگستری مرتبط با پرونده اپستین ذکر شده و حتی پم باندی، دادستان کل، ماه مه ۲۰۲۵ به ترامپ اطلاع داده نام او در این اسناد وجود دارد. این گزارش‌ها نشان می‌دهد وال‌استریت ژورنال دست از پیگیری این موضوع برنداشته و احتمالا اسناد قابل ‌توجهی در اختیار دارد.

اینکه وال‌استریت ژورنال با وجود تهدیدهای حقوقی و فشارهای سیاسی از سوی ترامپ همچنان به انتشار گزارش‌هایی درباره ارتباط او با اپستین ادامه می‌دهد، نشان‌دهنده اعتماد این رسانه به اسناد و اطلاعاتی است که در اختیار دارد. منابع آگاه گزارش داده‌اند وزارت دادگستری حجم زیادی از اسناد مرتبط با اپستین را بررسی کرده و نام ترامپ در این اسناد بارها ذکر شده است. این موضوع، همراه با گزارش‌های قبلی درباره حضور ترامپ در جت خصوصی اپستین و روابط نزدیک او با این سرمایه‌دار در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ نشان می‌دهد وال‌استریت ژورنال احتمالا به شواهد محکمی دسترسی دارد که فراتر از یک نامه جنجالی است.

این اسناد ممکن است شامل مکاتبات، سوابق پرواز یا حتی شهادت‌هایی باشد که ارتباط عمیق‌تر ترامپ با اپستین را تأیید می‌کند. نکته قابل ‌توجه این است که وال‌استریت ژورنال، به ‌عنوان یک رسانه محافظه‌کار با سابقه حمایت از سیاست‌های جمهوری‌خواهان، معمولا رویکردی محتاطانه در قبال چهره‌های برجسته این حزب داشته است. این امر باعث می‌شود ادامه این افشاگری‌ها معنادارتر به نظر برسد و پرسش‌هایی را درباره انگیزه‌های واقعی مرداک و تیم او ایجاد کند.

یکی از فرضیه‌های مطرح‌شده این است که روپرت مرداک ۹۴ ساله به ‌عنوان یکی از قدرتمندترین چهره‌های رسانه‌ای جهان، ممکن است به دنبال تضعیف سیاسی دونالد ترامپ باشد. مرداک که امپراتوری رسانه‌ای او شامل فاکس‌نیوز و وال‌استریت ژورنال است، سابقه طولانی در تأثیرگذاری بر سیاست‌های آمریکا دارد اما رابطه او با ترامپ همیشه پیچیده بوده است. در حالی که فاکس‌نیوز در سال‌های گذشته اغلب از ترامپ حمایت کرده، گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد مرداک از برخی سیاست‌های غیرقابل‌پیش‌بینی ترامپ، بویژه در حوزه سیاست خارجی، ناراضی است.

برخی تحلیلگران معتقدند مرداک ممکن است با دموکرات‌ها یا بخش‌هایی از نخبگان سیاسی آمریکا که مخالف بازگشت قدرتمند ترامپ هستند، همراستا شده باشد. این فرضیه زمانی تقویت می‌شود که به واکنش کاخ سفید به افشاگری‌های وال‌استریت ژورنال نگاه کنیم: کاخ سفید ابتدا این گزارش‌ها را «اخبار جعلی» خواند اما سپس تأیید کرد نام ترامپ در اسناد اپستین وجود دارد. این تناقض نشان می‌دهد فشار رسانه‌ای ممکن است دولت را در موقعیت دفاعی قرار داده باشد.

فرضیه دیگر این است که مرداک به دنبال اخاذی سیاسی از ترامپ باشد. برخی منابع غیررسمی ادعا کرده‌اند ترامپ حتی معاون خود، جی‌دی ونس را برای لابی با مرداک فرستاده تا از ادامه افشاگری‌ها جلوگیری کند. این موضوع، اگر صحت داشته باشد، نشان‌دهنده عمق نگرانی‌های ترامپ از پیامدهای این گزارش‌هاست. یکی از احتمالات این است که مرداک با استفاده از این افشاگری‌ها به دنبال فشار بر ترامپ برای همراهی بیشتر با سیاست‌های خاصی، بویژه در رابطه با اسرائیل و نتانیاهو باشد.

گزارش‌هایی از منابع آمریکایی، مانند وب‌سایت هیل اشاره کرده‌اند پرونده اپستین ممکن است با سرویس جاسوسی – اطلاعاتی اسرائیل (موساد) مرتبط باشد و برخی معتقدند حمایت‌های بی‌چون‌ و چرای ترامپ از سیاست‌های نتانیاهو، بویژه در قبال ایران، ممکن است نتیجه فشارهایی باشد که از طریق اطلاعاتی مانند پرونده اپستین اعمال شده است. این فرضیه البته به شواهد محکم‌تری نیاز دارد اما با توجه به روابط پیچیده اپستین با نخبگان جهان، چندان دور از ذهن نیست.

یکی دیگر از احتمالات – که شاید جنجالی‌تر باشد – این است که مرداک به دنبال حذف نام برخی افراد خاص از اسناد پرونده اپستین است. این پرونده نه‌تنها نام ترامپ، بلکه نام افراد برجسته دیگری مانند بیل کلینتون، لئون بلک و ورا وانگ را نیز شامل می‌شود. وقتی فشار حامیان MAGA (جنبش «آمریکا را دوباره بزرگ کنیم») بر ترامپ برای انتشار اسناد پرونده اپستین افزایش یافت، او دستور داد این اسناد علنی شود اما بسیاری از ناظران معتقدند این اقدام ممکن است تلاشی از سوی ترامپ برای کنترل روایت و حذف نام خود یا افراد نزدیک به او از این اسناد باشد.

در این سناریو، مرداک ممکن است با ادامه افشاگری‌ها به دنبال این باشد که به ترامپ فشار بیاورد تا نام افراد خاصی که شاید به منافع مرداک یا متحدانش مرتبط هستند، از اسناد حذف شود. این فرضیه با توجه به پیچیدگی‌های پرونده اپستین و تعداد افراد سرشناسی که نام‌شان در آن مطرح شده، قابل تأمل است.

با این حال، این ماجرا تنها به انگیزه‌های مرداک محدود نمی‌شود. واکنش‌های سیاسی – اجتماعی به این افشاگری‌ها نیز قابل توجه است. پایگاه حامیان ترامپ که معمولا به او وفادار هستند، در این مورد دچار شکاف شده‌اند. برخی حامیان محافظه‌کار او، مانند تاکر کارلسون به ‌طور غیرمستقیم به ارتباط اپستین با سرویس‌های اطلاعاتی اشاره کرده‌ و خواستار شفافیت بیشتر شده‌اند اما برخی دیگر، مانند پم باندی و کش پاتل، ابتدا وعده افشای اطلاعات جدید را دادند و سپس اعلام کردند هیچ «لیست مخفی»ای از مشتریان اپستین وجود ندارد.

این تغییر موضع باعث خشم برخی حامیان ترامپ شده که معتقدند دولت در حال پنهان‌کاری است. از سوی دیگر، اقدام وال‌استریت ژورنال در ادامه افشاگری‌ها حتی پس از شکایت ۱۰ میلیارد دلاری ترامپ، نشان‌دهنده اعتماد این رسانه به صحت گزارش‌هایش و آمادگی آن برای رویارویی حقوقی است. سخنگوی داو جونز اعلام کرد این شرکت به دقت و صحت گزارش‌های خود اطمینان دارد و آماده دفاع در برابر هرگونه دعوای قضایی است.

در نهایت، پرونده اپستین و نقش وال‌استریت ژورنال در افشای ارتباط آن با ترامپ، نه‌تنها یک رسوایی اخلاقی، بلکه یک میدان نبرد واقعی سیاسی – رسانه‌ای است. انگیزه‌های مرداک ممکن است ترکیبی از اهداف سیاسی، اقتصادی و حتی شخصی باشد. آیا او به دنبال تضعیف ترامپ است؟

آیا این بخشی از یک استراتژی برای اخاذی سیاسی یا حذف نام برخی افراد از اسناد است؟ یا صرفاً تلاشی برای جلب توجه رسانه‌ای و افزایش اعتبار وال‌استریت ژورنال به‌ عنوان یک رسانه افشاگر؟ پاسخ به این پرسش‌ها نیازمند اطلاعات بیشتری است اما آنچه مسلم است این است که این افشاگری‌ها تأثیر عمیقی بر فضای سیاسی آمریکا گذاشته و می‌تواند پیامدهای بلندمدتی برای آینده سیاسی ترامپ داشته باشد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.